Κυρία Κοκοβίκου!

Πάει λοιπόν κι αυτό… Είμαι πλέον μια κυρία με δόξα και τιμή! Και μπορεί το «όλα του γάμου δύσκολα» να το ένιωσα στο πετσί μου αυτές τις μέρες (όπως φαντάζομαι και όλοι όσοι παντρεύτηκαν), αλλά τέλος καλό, όλα καλά και είμαι πολύ χαρούμενη! Πριν όμως σας δείξω όλα αυτά τα όμορφα που φτιάξαμε για το γάμο, θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για τα όμορφα λόγια και τις ευχές σας. Ήτανε πολύ όμορφο να σας νιώθω μαζί μου όλο αυτό τον καιρό, και μπορεί να με νομίζατε για χαμένη, αλλά εγώ έμπαινα στα κλεφτά στο blog και διάβαζα ξανά και ξανά τα σχόλιά σας! Ένα μεγάλο ευχαριστώ και πάλι και τώρα καθίστε αναπαυτικά, γιατί ακολουθεί η μεγαλύτερή μου ανάρτηση ever!

Το νυφικό

Για το νυφικό δεν πήγα σε κανέναν οίκο, πρώτον γιατί βαριόμουνα πάρα πολύ να δοκιμάζω και δεύτερον γιατί είχα αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να πληρώσω τα εξωφρενικά που ζητάνε. Έτσι βρήκα ένα σχέδιο που μου άρεσε από ένα περιοδικό, πήγα και σε μια εξαιρετική μοδίστρα που μου σύστησε μια συνάδελφος και το έραψα. Το νυφικό είναι του οίκου «Anem» και στην πρώτη φωτογραφία το βλέπετε να το φοράει ένα (κακόμοιρο, καχεκτικό) μοντέλο. Αργότερα θα το δείτε να αναδεικνύεται υπέροχα στην αφρατοστρουμπουλή συλουέτα μου!

Το πρόβλημα με το νυφικό ήταν η τρέσα. Με τίποτε δεν μπορούσα να την ξεσηκώσω και έκανα πάρα πολλές απόπειρες μέχρι να καταλήξω σε ένα σχέδιο που να μου αρέσει. Και επειδή έναν έμφυτο μαζοχισμό τον κουβαλάω από παιδί, κατέληξα τελικά στο δυσκολότερο.

Για να ολοκληρωθούν οι τέσσερεις σειρές, χρειάστηκαν 4290 Swarovski σε 3 διαφορετικά μεγέθη, 143 μαργαριτάρια και δέκα μέρες κεντήματος από τις 7 το απόγευμα μέχρι τις 3 το πρωί! Λίγο έλειψε να καταλήξω στο Δαφνί, αλλά το αποτέλεσμα όμως νομίζω ότι με δικαίωσε!

Τα Swarovski και τα μαργαριτάρια που περίσσεψαν τα πέρασα σε πετονιά και τα στερέωσα σε φουρκέτες, τις οποίες η κομμώτρια μου έβαλε στα μαλλιά .

Τα στέφανα

Τα στέφανα ήταν πολύ απλά, φτιαγμένα από ασήμι, Swarovski και μαργαριτάρια, για να είναι ασορτί με το νυφικό.

Οι μπομπονιέρες

Το θέμα του γάμου (όπως πολύ σωστά μάντεψες Margo μου), ήταν η ελιά (δεν φαντάζομαι να εκπλήσσεται κανείς;), έτσι το χρώμα που διαλέξαμε ήταν το λαδοπράσινο.
Οι μπομπονιέρες φτιάχτηκαν από οργάντζα και τούλι και οι γυναικείες είχαν πάνω ένα ασημένιο φυλλαράκι ελιάς (εκεί να δείτε εργατοώρες) ενώ οι αντρικές ένα μπεγλεράκι.

Το φυλλαράκι ελιάς φοριέται στο λαιμό και έχει μια μικρή σφαιρική λάβα για ελίτσα. Χρειάστηκαν 7 φιλενάδες οι οποίες δούλεψαν συστηματικά για πέντε ώρες για να φτιαχτούν 300 μπομπονιέρες! Κορίτσια, σας ευχαριστώ πολύ!

Η ανθοδέσμη

Δεν την έφτιαξα εγώ, αλλά ήθελα να σας τη δείξω: Κλαδιά ελιάς, λευκά τριαντάφυλλα και γυψόφυλλο.

Το καλαθάκι για το ρύζι

Ένα απλό ψάθινο καλάθι διακοσμημένο με τούλι και κορδέλα στα γνωστά χρώματα.

Το αυτοκίνητο

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ο στολισμός ενός αυτοκινήτου ήταν τόσο απλή υπόθεση! Δεν μου πήρε περισσότερο από μισή ώρα και το αποτέλεσμα ήταν, νομίζω, αξιοπρεπές.

Τα ποτήρια της σαμπάνιας

Απλά ποτήρια σαμπάνιας, διακοσμημένα με κορδέλα, Swarovski και μαργαριτάρια.

Το κτήμα

Η δεξίωση έγινε σε ένα κτηματάκι που ανήκει στους γονείς μου και που διαμορφώθηκε κατάλληλα για το μεγάλο γεγονός. Κουράστηκαν πολύ οι γονείς μου, αλλά τελικά τα κατάφεραν και έγινε πολύ όμορφο!
Μια μέρα πριν, προσπαθούμε να τοποθετήσουμε τα τραπέζια κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ο ήλιος κοντεύει να δύσει, αλλά εμείς είμαστε ακόμα εκεί…

Αλλά τελικά άξιζε τον κόπο!

Ο στολισμός

Μιας και το κτήμα έχει πλούσια βλάστηση και όμορφα παρτέρια με λουλούδια (χάρη στον μπαμπά μου), δεν θέλαμε επιπλέον λουλουδοστολισμό. Και μια και το θέμα μας ήταν η ελιά, η απόφαση ήταν εύκολη. Ελίτσες μπονζάι σε πήλινα γλαστράκια και μικρά κεριά σε πήλινα πιατάκια. Λαδοπράσινη γάζα για τραπεζομαντηλάκι και νούμερα τραπεζιών με ένα κλαδί ελιάς στη γωνία.

The day after…

Η επόμενη μέρα μας βρήκε κατάκοπους από τις προετοιμασίες αλλά και τον πολύ χορό, αλλά και πολύ πολύ ικανοποιημένους! Όλα πήγαν πολύ καλά, αλλά για να συμβεί αυτό, πολλοί ήταν αυτοί που μας βοήθησαν. Κλείνοντας λοιπόν θέλουμε να ευχαριστήσουμε (Χριστέ μου, έχω αρχίσει ήδη να μιλάω στον πρώτο πληθυντικό!) τις οικογένειές μας αλλά και όλους τους φίλους μας, που μας βοήθησαν σε ό, τι τους χρειαστήκαμε! Παιδιά, ευχαριστούμε πολύ! Και στα δικά σας οι λεύτεροι!