Αλλαγή φρουράς και αξιαγάπητο βραβείο!

Με κάθε αλλαγή σεζόν, όλος ο καλός ο κόσμος στρώνει ή ξεστρώνει τα χαλιά, αλλάζει τα καλοκαιρινά με τα χειμερινά ρούχα, βάζει και βγάζει βαπόνες και λεβάντες για τον σκόρο, άντε και στο τσακίρ κέφι κρύβει μπότες και αρβυλάκια και ξεθάβει πέδιλα και σαγιονάρες. Στη δική μου την περίπτωση όμως, πρέπει να γίνει και μία άλλη αλλαγή. Πρέπει να αλλάξω και τσάντες! Γιατί βλέπετε, ο καλόγερος στον οποίο τις έχω κρεμασμένες, κοντεύει να αγιάσει ο άνθρωπος από το βάρος, έτσι του φορτώνω μόνο τις μισές, ενώ τις άλλες μισές τις κρύβω σε ένα μπαουλάκι.
Κατά τη φετινή αλλαγή φρουράς τράβηξα μερικές φωτογραφίες από τσάντες που έφτιαξα η ίδια και που ήθελα να σας τις δείξω.

Τσάντες με βελονάκι.

Καλοκαιρινή, μικρή και ανάλαφρη, στο αγαπημένο μου χρώμα. Το σχέδιο του motif είναι από το βιβλίο “Cendrine, Mes Sacs au Crochet” της Cendrine Armani.

Επίσης καλοκαιρινή, πλεγμένη με χοντρό κορδόνι (από τα αγαπημένα μου υλικά για τσάντες). Χωράει τα άπειρα και με έχει εξυπηρετήσει δεκάδες φορές. Το μειονέκτημα είναι το λεπτό κορδόνι από το οποίο κρέμεται, το οποίο «κόβει» τον ώμο όταν την παραγεμίζω.

Χειμερινή, με σχέδιο τύπου Longchamp, μόνο που εγώ προσέθεσα και μερικά λουλουδάκια για πιο πολλή τσαχπινιά. Τα χερούλια έχουν μέσα περασμένο καλώδιο (μην με ρωτήσετε από πού), για να κρατάνε το σχήμα τους και να μην ξεχειλώνουν.

Τσάντα με μακραμέ.

Και πάλι με το αγαπημένο μου κορδόνι, αυτή τη φορά με την τεχνική του μακραμέ. Μετά από εκατοντάδες κόμπους μεταξύ ογδόντα περίπου κορδονιών προέκυψε η τσάντα που βλέπετε, που είναι από τις πιο αγαπημένες καλοκαιρινές μου!

Τσάντες με ύφασμα.

Χειμερινή, από μπορντό κοτλέ, ραμμένη εξολοκλήρου στο χέρι γιατί τότε δεν είχα ακόμα ραπτομηχανή. Το σχέδιο είναι αναπαραγωγή κάποιας τσάντας από δερματίνη που είχα αγοράσει και με είχε βολέψει πάρα πολύ λόγω των πολλών θηκών που είχε. Έτσι, όταν μου χάλασε, ξήλωσα τα φερμουάρ και τις αγκράφες και τα χρησιμοποίησα για να φτιάξω μια ίδια.

Καλοκαιρινή, με την τεχνική patchwork. Με είχε πιάσει μια μανία κάποτε και ήθελα να φτιάξω ένα αμερικάνικο quilt (ραμμένο στο χέρι). Ευτυχώς ξεκίνησα από την τσάντα που είχε λίγα κομμάτια, γιατί το quilt θα έμπαινε στην κατηγορία των “prοjects που βαριέμαι να τελειώσω”.

Παντός καιρού, από το ύφασμα που περίσσεψε από την κουρτίνα του σαλονιού μας. Το χερούλι είναι από μια παλιά ζώνη που δεν μου κάνει πια γιατί.... μπήκε στο πλύσιμο (λέμε τώρα!). Την χρησιμοποιώ για να μεταφέρω στη δουλειά το ταπεράκι μου!

Τελειώνοντας τη μεγαλύτερη μου ανάρτηση ever, θέλω να ευχαριστήσω την Εύα τη Δημιουργία, τη Γαστερόπληγα και το Πλεκτό Εγκώμιο για την απονομή του «Βραβείου αξιαγάπητου blog». Κορίτσια, ευχαριστώ πολύ για την τιμή!!!!!
Το απονέμω με τη σειρά μου σε όλα τα blogs που παρακολουθώ, γιατί γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο τα παρακολουθώ! Επειδή είναι αξιαγάπητα!!!