Το ομορφότερο κόσμημα

Πριν από δυόμιση περίπου μήνες, ήρθε στον κόσμο το ομορφότερο, το πολυτιμότερο κόσμημα που δημιούργησα ποτέ (αυτή τη φορά με τη βοήθεια του καλού μου ασφαλώς!!).

Και από τότε όλα άλλαξαν....

Ελεύθερος χρόνος? Ανύπαρκτος!!!

Ύπνος?? Ελάχιστος!!

Ευτυχία??? Αμέτρητη!!!

Ποιος νοιάζεται για ελεύθερο χρόνο και ύπνο (και σας μιλάει ένας άνθρωπος που χρειαζόταν 10 ώρες ύπνο τουλάχιστον για να λειτουργήσει) όταν έχει αυτό το υπέροχο πλασματάκι να τον κοιτάει και να του σκάει αυτά τα απίστευτα χαμόγελα!!!

Και αν νομίζεται ότι είμαι μια χαζομαμά καλά κάνετε, αλλά ένα σας λέω: Πού να δείτε τον πατέρα του!!!

Καλό φθινόπωρο σε όλους σας!!!!

Δεν σας υπόσχομαι συχνές αναρτήσεις, θα σας διαβάζω όμως όποτε μπορώ!!!

Να μας ζήσει!!!!

Χρόνια Πολλά σε όλους σας, Χριστός Ανέστη και καλό μήνα!!!!!

Πώς τα περάσατε??? Εμείς ήσυχα, εξάλλου δεν μας παίρνει να κάνουμε και πολλά καθώς πλησιάζει το μεγάλο γεγονός!!!!

Θυμάστε που σας είχα υποσχεθεί να σας δείξω με τί είχα καταπιαστεί τον καιρό που ήμουνα εξαφανισμένη από τη γειτονιά? Έφτασε η ώρα λοιπόν, καθώς πια μπορώ να σας το αποκαλύψω: Έφτιαξα τις μπομπονιέρες για τη βάφτιση της κόρης μιας παιδικής, αδελφικής φίλης!! Χάρηκα πολύ όταν μου το πρότεινε και συγκινήθηκα από την εμπιστοσύνη που μου έδειξε!! Η βάφτιση έγινε χτες στην Κύπρο οπότε σήμερα μπορώ να σας δείξω τί έφτιαξα!!!

Το θέμα της βάφτισης ήταν "φορεματάκια", οπότε καταλήξαμε σε αυτό το σχέδιο: Κοριτσάκια από φύλλο αλουμινίου κομμένα στο χέρι, με φορεματάκια από οργάντζα, κορδελίτσες και ric rac, κολλημένα σε stics (ή αλλιώς ξυλάκια για σουβλάκια).

Φούξια φορεματάκι με κίτρινες λεπτομέρειες....

και πορτοκαλί φορεματάκι με πράσινες λεπτομέρειες.

Εδώ τα δύο κοριτσάκια πιασμένα χέρι χέρι!!

Έπρεπε φυσικά να φτιαχτεί και η ασορτί λαμπάδα, οπότε ιδού:

Το φουστανάκι της λαμπάδας με παίδεψε λιγουλάκι, γιατί δεν μπορούσα να βρω πουθενά τα υλικά που χρειαζόμουνα. Ήθελα βασικά οργάντζα κομμένη κυκλικά, σε τρία διαφορετικά μήκη, με μισινέζα στο τελείωμα. Ξέρετε, σαν κι αυτές που φτιάχνουμε τις μπομπονιέρες, αλλά με μεγαλύτερη διάμετρο. Μετά από πολύ ψάξιμο βρήκα ένα μαγαζί που φτιάχνει μπομπονιέρες κλπ και η κυρία που το έχει μου είπε ότι μπορούσε να μου τις ετοιμάσει κατόπιν παραγγελίας. Έτσι και έγινε, μόνο που όταν πήγα να τις πάρω δεν τις είχε έτοιμες και αναγκάστηκα να περιμένω να μου τις φτιάξουν επιτόπου. Και όταν επιτέλους μου τις έφτιαξαν, καμία σχέση δεν είχε αυτό που έφτιαξαν με αυτό που είχα ζητήσει. Οι οργάντζες μόνο κομμένες κυκλικά δεν ήταν, η διάμετρος ήταν ό,τι να' ναι και το καρίκωμα είχε γίνει με απλό κοπτοράπτη, χωρίς πετονιά, επειδή "η οργάντζα η συγκεκριμένη είναι πολύ καλή και κάνει από μόνη της πτυχώσεις, δεν χρειάζεται μισινέζα"... Εμένα μου λές? Όταν πήγα στο σπίτι και δοκίμασα να δω πώς θα φαίνονται στη λαμπάδα, απογοητεύτηκα πάρα πολύ. Έπρεπε να τελειώνω σύντομα και να τα στείλω όλα στην Κύπρο έγκαιρα και δεν ήξερα πού αλλού να ψάξω για οργάντζες (που κάπου διάβασα ότι τις λένε "λαμπαδόπανα"). Μετά από μια μικρή κρίση πανικού θυμήθηκα τη σοφή ρήση που έλεγε ένας καθηγητής μου "if you want something done, do it yourself"!!. Έκοψα λοιπόν τις θεόστραβες οργάντζες σε κανονικούς κύκλους στη σωστή διάμετρο, έβγαλα την πιστή μου ραπτομηχανούλα από το το κουτί της, πήρα και την πετονιά μου (την οποία χρησιμοποιώ στα κοσμήματα) και τσίκι τσίκι κατάφερα να την ράψω γύρω γύρω στην οργάντζα, με γαζί ζιγκ ζαγκ. Χρειάστηκε να κάνω κάθε κύκλο δυό τρεις φορές, αλλά χαλάλι, γιατί τελικά οι οργάντζες μου βγήκαν μια χαρά!!! Δεν το περίμενα ότι θα τα κατάφερνα χωρίς κοπτοράπτη!!!

Εδώ τα κοριτσάκια με τη μαμά τους....

...κι εδώ έτοιμα όλα να επιβιβαστούν στο αεροπλάνο για την Κύπρο!!!!

Εύχομαι στη νεοφώτιστη Ανδριανή να είναι πάντα γερή, υγιής και ευτυχισμένη!!! Φιλαράκια μου καλά, να σας ζήσει το κοριτσάκι σας!!!!

Παντελόνι εγκυμοσύνης the cheap way

Όλο τον χειμώνα, που φούσκωνα και ξαναφούσκωνα, τον έβγαλα με αμπίρ φορεματάκια, ζιβάγκο από μέσα και κολάν ή χοντρό καλσόν. Τώρα όμως που ανοίγει ο καιρός, αυτή η λύση δεν με βολεύει πια, γιατί ζεσταίνομαι (είναι και οι ορμόνες λίγο κάπως, οπότε καταλαβαίνετε...). Σκέφτηκα λοιπόν ότι ένα τζινάκι με κοντομάνικα μπλουζάκια από πάνω είναι ό,τι πρέπει. Έλα όμως που τα τζιν εγκυμοσύνης είναι πανάκριβα, τόσο που πρέπει να κάνεις τουλάχιστον τρία παιδιά για να κάνεις απόσβεση?! Ήθελα το παντελόνι που βλέπετε στη φωτογραφία (το 4), αλλα 75 ευρώ δεν θα έδινα με τίποτα!!!

Έτσι, τις προάλλες που είχα επιτέλους, μετά από πολύ καιρό, λίγο ελεύθερο χρόνο, αποφάσισα να δοκιμάσω να φτιάξω ένα μόνη μου (είχα δει στο δίκτυο κοπέλες να φτιάχνουν, οπότε φαντάστηκα ότι δεν θα είναι και πολύ δύσκολο). Πήγα λοιπόν στον Κινεζούλη της γειτονιάς και πήρα αυτό το τζινάκι (12 ευρώ).

Βρήκα αυτό το μπουστάκι στο γνωστό παιχνιδομάγαζο (3 ευρώ) και σκέφτηκα ότι θα κάνει για τη δουλειά που το θέλω. Φόρεσα το παντελόνι και σημάδεψα με καρφίτσες το περίγραμμα της κοιλιάς μου.

Ξήλωσα τη ζώνη του παντελονιού....

... και έκοψα ό,τι περίσσευε.

Πρέπει να σας πω ότι υπήρξε πολύ μεγάλη χρονική διαφορά μεταξύ των δύο προηγούμενων βημάτων, καθώς ήξερα ότι με το που θα έκοβα, η διαδικασία δεν θα ήταν πλέον αναστρέψιμη... Με τα πολλά το τόλμησα όμως...

Επειδή φοβόμουνα ότι το μπουστάκι δεν θα είνα αρκετά σφιχτό στην κοιλιά και θα μου πέφτει, βρήκα αυτά τα κορδόνια (χερούλια από κατεστραμμένη χάρτινη τσάντα- είπαμε, δεν πετάω τίποτα!)....

.... και αφού έραψα ένα τούνελ στο πάνω μέρος από το μπουστάκι, πέρασα τα κορδόνια από μέσα, ώστε να μπορώ να τα δένω μπροστά.

Το τελικό αποτέλεσμα...

... και φορεμένο κανονικά με μπλουζάκι.

Για 15 ευρώ, μια χαρά δεν είναι???

Η διαλεύκανση του μυστηρίου

Μυστήριο πλανάται τους τελευταίους μήνες στο μπλογκοχωριό. Πού είναι η Olive? Γιατί δεν φτιάχνει τίποτα πια? Γιατί δεν κάνει καινούριες αναρτήσεις? Γιατί δεν απαντάει στα σχόλιά μας και γιατί δεν σχολιάζει τις αναρτήσεις μας? Έφτασε η ώρα καλοί μου φίλοι να διαλευκανθεί πια αυτό το μυστήριο!!! Να μαθευτεί επιτέλους η αλήθεια και το τι κρύβεται πίσω από τη μυστηριώδη αυτή εξαφάνιση!!! Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι τους τελευταίους μήνες μου συμβαίνει κάτι συγκλονιστικό, μοναδικό και υπέροχο. Κάτι που με έχει βγάλει τελείως έξω από τα νερά μου και με έχει αποσυντονίσει . Και για όσους δεν το καταλάβατε, ναι είμαι Έγκυος!!!! Σε περίπου δύο μήνες θα γίνω μανούλα!!!! Τα συναισθήματα πολλά και ανάμεικτα. Άγχος, φόβος και αγωνία για το μικρό πλασματάκι που κουβαλάω μέσα μου. Κάθε εξέταση και ένας Γολγοθάς αγωνίας, κάθε θετικό αποτέλεσμα και αιτία για πανηγυρισμούς!!! Μετά άγχος για το μετά, για το πώς θα είμαστε, πώς θα διαμορφωθεί η ζωή μας. Και μια γλυκιά αγωνία για το πότε θα έρθει επιτέλους στον κόσμο αυτό το μωράκι, το αγοράκι μας, πώς θα μοιάζει, πώς θα φέρεται…. Απορία, πώς είναι δυνατόν να αγαπάς τόσο πολύ κάτι που δεν έχεις δει ποτέ σου! Ασύλληπτο το μέγεθος της αγάπης που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος για το παιδί του. Μαζί με όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα, και άλλα, πρακτικά ζητήματα. Ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα στη δουλειά και εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιηθούν πριν φύγω μου παίρνουν όλη την ενέργεια (τη λίγη που μου έχει μείνει), με αποτέλεσμα να γυρνάω στο σπίτι πτώμα. Πού κουράγιο για δημιουργία και blogging…. Είμαι σίγουρη όμως ότι με καταλαβαίνετε και δεν μου κρατάτε κακία. Τις αναρτήσεις σας τις διάβαζα και θα συνεχίσω να τις διαβάζω, ίσως μόνο τα σχόλιά μου να μην είναι πολύ συχνά. Και ευχαριστώ πολύ όσους από εσάς πέρασαν από το μπλογκοσπιτάκι μου να αφήσουν την καλημέρα τους και να ρωτήσουν αν είμαι καλά! Ναι, είμαι πολύ καλά και πολύ πολύ ευτυχισμένη!!!! Μην νομίσετε βέβαια ότι κάθισα και εντελώς άπραγη, όλο και κάτι έφτιαχνα (εξάλλου η δημιουργία σε’ μένα λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά και είναι φορές που την έχω απόλυτη ανάγκη). Θα σας τα δείξω στα «προσεχώς»!!!! Προς το παρόν σας φιλώ όλους και όσοι έχετε κόρες προσέχτε, γιατί σε κάνα δίμηνο έρχεται στον κόσμο ένας παίδαρος που θα κάψει καρδιές!!!! (Χαζομαμά από τώρα???? Άντε καλέ!!).

Σπουδή στον κώνο

Ένα από τα τελευταία μας μαθήματα αργυροχοΐας (τον παλιό καλό καιρό που γινόντουσαν μαθήματα, τότε π.Κ. (= προ Κρίσης)), αφορούσε στην κατασκευή κώνου από φύλλο μετάλλου. Έφτιαξα λοιπόν αυτό το δαχτυλίδι, που αποτελείται από έναν κανονικό και δύο κόλουρους κώνους, τοποθετημένους σε γάμπα "anglais".

Η έμπνευση ήρθε από το εξώφυλλο του βιβλίου 1000 rings, το οποίο είναι ίσως και το πιο ενδιαφέρον από τα 1000 δαχτυλίδια που παρουσιάζονται στο βιβλίο. Μια αγορά που δεν με ενθουσίασε....

Μου λείπουν πολύ τα μαθήματα, είναι τόσα πολλά αυτά που δεν πρόλαβα να μάθω...
Καλό μήνα σε όλους σας!!!!

Καρδιές και σταυροβελονιές...

Σε όλες τις καρδιές που έχουν πληγωθεί, αλλά και σ' αυτές που αν και πληγωμένες κατάφεραν να βρουν τον άνθρωπο που τις μπάλωσε και τις έκανε και πάλι ευτυχισμένες, εύχομαι χρόνια πολλά, γεμάτα αγάπη!!!!

Καλή βδομάδα σε όλους σας!!!!
Υ.Γ. Βαλεντινάκι μου χρόνια σου πολλά!!!

Το ποδαρικό της Ριρής και άλλες πεταλούδες!!!

Θυμάστε το δαχτυλίδι της προηγούμενης ανάρτησης? 'Αρεσε πολύ στη Ριρή (ξέρετε, την κοπελιά με τις υπέροχες χειροποίητες τσάντες) και μου ζήτησε να της φτιάξω ένα ίδιο! Της το έφτιαξα λοιπόν και αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ταξιδεύει ήδη για την όμορφη Κρήτη! Είναι η πρώτη φορά που κάποιος μου παραγγέλνει κάτι μέσα από το blog μου και μιας και αυτό έγινε στην πρώτη ανάρτηση της χρονιάς, το θεώρησα πολύ καλό οιωνό! Λέτε να ανοίγεται μπροστά μου μια καινούρια καριέρα? Να θυμηθώ να ρωτήσω την Άση Μπήλιου!!!

Ριρή μου, σε ευχαριστώ πολύ για το ποδαρικό που μου έκανες!!!!!

Επειδή είδα ότι σας άρεσαν πολύ οι πεταλούδες της προηγούμενης ανάρτησης, είπα να σας δείξω μερικές ακόμα!

Μπρόυντζινα σφυρήλατα σκουλαρίκια με ζάντ.

Μου τα ζήτησε μια φίλη, για να τα ταιριάξει με αυό το κολιέ που της είχα φτιάξει παλιότερα.

Τα ίδια σκουλαρίκια σας τα είχα δείξει και πιο παλιά, σε ασήμι.

Ποιά προτιμάτε??