Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Καλές Γιορτές!!!!!!


Εύχομαι σε όλους σας να περάσετε όμορφες γιορτές, παρέα με τους ανθρώπους που αγαπάτε!!!
Με το νέο έτος ελπίζω να έχουμε και πάλι δίκτυο στο σπίτι και να τα λέμε συχνότερα...
Μου λείψατε όλοι πολύ!!!!

Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο, όμορφο, δημιουργικό 2010!!!

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Έχω πεθυμήσει…

... να γυρίσω από τη δουλειά και να αράξω στον καναπέ με μια ζεστή κούπα καφέ...
... να πάω για ένα ποτάκι το βράδυ με φίλους ...
... να φτιάξω κοσμήματα...
... να παίξω με τις χάντρες μου...
... να πλέξω με τα νήματά μου...
... να βάλω μπρός τη ραπτομηχανούλα μου...
... να κάνω blogging με τις ώρες και όχι στα κλεφτά από τη δουλειά...

Αλλά πού θα πάει????

ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΕΙΝΑΙ, ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!!!!!!!

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Σετάκι από Swarovski

Το δεκαήμερο κατά το οποίο κεντούσα την τρέσα του νυφικού μου, εκτός από τον νευρικό κλονισμό που μου προκάλεσε, πρέπει να μου άφησε και άλλο κουσούρι: μια ανεξήγητη έλξη για αστραφτερά κοσμήματα! Έτσι, με τα Swarovski και τις πέρλες που περίσσεψαν από την τρέσα, έφτιαξα ένα σετάκι βραχιόλι, κολιέ, σκουλαρίκια.
Το βραχιόλι
Action shot
Το κολιέ

Το κούμπωμα του κολιέ

Τα σκουλαρίκια


Τώρα που τα ξαναβλέπω, δεν ξέρω αν θα τα φορέσω ποτέ, γιατί μου φαίνονται λίγο υπερβολικά, αλλά ήταν διασκεδαστικό να τα φτιάχνω!!

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Κυρία Κοκοβίκου!

Πάει λοιπόν κι αυτό… Είμαι πλέον μια κυρία με δόξα και τιμή! Και μπορεί το «όλα του γάμου δύσκολα» να το ένιωσα στο πετσί μου αυτές τις μέρες (όπως φαντάζομαι και όλοι όσοι παντρεύτηκαν), αλλά τέλος καλό, όλα καλά και είμαι πολύ χαρούμενη! Πριν όμως σας δείξω όλα αυτά τα όμορφα που φτιάξαμε για το γάμο, θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για τα όμορφα λόγια και τις ευχές σας. Ήτανε πολύ όμορφο να σας νιώθω μαζί μου όλο αυτό τον καιρό, και μπορεί να με νομίζατε για χαμένη, αλλά εγώ έμπαινα στα κλεφτά στο blog και διάβαζα ξανά και ξανά τα σχόλιά σας! Ένα μεγάλο ευχαριστώ και πάλι και τώρα καθίστε αναπαυτικά, γιατί ακολουθεί η μεγαλύτερή μου ανάρτηση ever!

Το νυφικό

Για το νυφικό δεν πήγα σε κανέναν οίκο, πρώτον γιατί βαριόμουνα πάρα πολύ να δοκιμάζω και δεύτερον γιατί είχα αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να πληρώσω τα εξωφρενικά που ζητάνε. Έτσι βρήκα ένα σχέδιο που μου άρεσε από ένα περιοδικό, πήγα και σε μια εξαιρετική μοδίστρα που μου σύστησε μια συνάδελφος και το έραψα. Το νυφικό είναι του οίκου «Anem» και στην πρώτη φωτογραφία το βλέπετε να το φοράει ένα (κακόμοιρο, καχεκτικό) μοντέλο. Αργότερα θα το δείτε να αναδεικνύεται υπέροχα στην αφρατοστρουμπουλή συλουέτα μου!
Το πρόβλημα με το νυφικό ήταν η τρέσα. Με τίποτε δεν μπορούσα να την ξεσηκώσω και έκανα πάρα πολλές απόπειρες μέχρι να καταλήξω σε ένα σχέδιο που να μου αρέσει. Και επειδή έναν έμφυτο μαζοχισμό τον κουβαλάω από παιδί, κατέληξα τελικά στο δυσκολότερο.

Για να ολοκληρωθούν οι τέσσερεις σειρές, χρειάστηκαν 4290 Swarovski σε 3 διαφορετικά μεγέθη, 143 μαργαριτάρια και δέκα μέρες κεντήματος από τις 7 το απόγευμα μέχρι τις 3 το πρωί! Λίγο έλειψε να καταλήξω στο Δαφνί, αλλά το αποτέλεσμα όμως νομίζω ότι με δικαίωσε!

Τα Swarovski και τα μαργαριτάρια που περίσσεψαν τα πέρασα σε πετονιά και τα στερέωσα σε φουρκέτες, τις οποίες η κομμώτρια μου έβαλε στα μαλλιά .


Τα στέφανα

Τα στέφανα ήταν πολύ απλά, φτιαγμένα από ασήμι, Swarovski και μαργαριτάρια, για να είναι ασορτί με το νυφικό.



Οι μπομπονιέρες

Το θέμα του γάμου (όπως πολύ σωστά μάντεψες Margo μου), ήταν η ελιά (δεν φαντάζομαι να εκπλήσσεται κανείς;), έτσι το χρώμα που διαλέξαμε ήταν το λαδοπράσινο.
Οι μπομπονιέρες φτιάχτηκαν από οργάντζα και τούλι και οι γυναικείες είχαν πάνω ένα ασημένιο φυλλαράκι ελιάς (εκεί να δείτε εργατοώρες) ενώ οι αντρικές ένα μπεγλεράκι.



Το φυλλαράκι ελιάς φοριέται στο λαιμό και έχει μια μικρή σφαιρική λάβα για ελίτσα. Χρειάστηκαν 7 φιλενάδες οι οποίες δούλεψαν συστηματικά για πέντε ώρες για να φτιαχτούν 300 μπομπονιέρες! Κορίτσια, σας ευχαριστώ πολύ!


Η ανθοδέσμη

Δεν την έφτιαξα εγώ, αλλά ήθελα να σας τη δείξω: Κλαδιά ελιάς, λευκά τριαντάφυλλα και γυψόφυλλο.


Το καλαθάκι για το ρύζι

Ένα απλό ψάθινο καλάθι διακοσμημένο με τούλι και κορδέλα στα γνωστά χρώματα.


Το αυτοκίνητο

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ο στολισμός ενός αυτοκινήτου ήταν τόσο απλή υπόθεση! Δεν μου πήρε περισσότερο από μισή ώρα και το αποτέλεσμα ήταν, νομίζω, αξιοπρεπές.

Τα ποτήρια της σαμπάνιας

Απλά ποτήρια σαμπάνιας, διακοσμημένα με κορδέλα, Swarovski και μαργαριτάρια.


Το κτήμα

Η δεξίωση έγινε σε ένα κτηματάκι που ανήκει στους γονείς μου και που διαμορφώθηκε κατάλληλα για το μεγάλο γεγονός. Κουράστηκαν πολύ οι γονείς μου, αλλά τελικά τα κατάφεραν και έγινε πολύ όμορφο!
Μια μέρα πριν, προσπαθούμε να τοποθετήσουμε τα τραπέζια κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.


Ο ήλιος κοντεύει να δύσει, αλλά εμείς είμαστε ακόμα εκεί…


Αλλά τελικά άξιζε τον κόπο!


Ο στολισμός

Μιας και το κτήμα έχει πλούσια βλάστηση και όμορφα παρτέρια με λουλούδια (χάρη στον μπαμπά μου), δεν θέλαμε επιπλέον λουλουδοστολισμό. Και μια και το θέμα μας ήταν η ελιά, η απόφαση ήταν εύκολη. Ελίτσες μπονζάι σε πήλινα γλαστράκια και μικρά κεριά σε πήλινα πιατάκια. Λαδοπράσινη γάζα για τραπεζομαντηλάκι και νούμερα τραπεζιών με ένα κλαδί ελιάς στη γωνία.


The day after…
Η επόμενη μέρα μας βρήκε κατάκοπους από τις προετοιμασίες αλλά και τον πολύ χορό, αλλά και πολύ πολύ ικανοποιημένους! Όλα πήγαν πολύ καλά, αλλά για να συμβεί αυτό, πολλοί ήταν αυτοί που μας βοήθησαν. Κλείνοντας λοιπόν θέλουμε να ευχαριστήσουμε (Χριστέ μου, έχω αρχίσει ήδη να μιλάω στον πρώτο πληθυντικό!) τις οικογένειές μας αλλά και όλους τους φίλους μας, που μας βοήθησαν σε ό, τι τους χρειαστήκαμε! Παιδιά, ευχαριστούμε πολύ! Και στα δικά σας οι λεύτεροι!

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Όλα του γάμου δύσκολα... Με την καλή έννοια!



Χάθηκα και πάλι, το ξέρω.... Όμως αυτή τη φορά έχω καλή δικαιολογία. Έχετε ακούσει που λένε «όλα του γάμου δύσκολα»? Βάλτε τώρα με το μυαλό σας και μια νύφη που θέλει να περάσουν όλα από τα χέρια της (κυριολεκτικά μιλώντας) και θα καταλάβετε πού έχω εξαφανιστεί.
Όπως πολύ σωστά θα έχετε ήδη μαντέψει, παντρεύομαι!!! Και ως γνήσια crafter που σέβεται τον εαυτό της, αποφάσισα ότι όλα σε αυτό τον γάμο θα είναι χειροποίητα! Προσκλητήρια, μπομπονιέρες, στέφανα, στολισμός, όλα φτιαγμένα από τα χεράκια μας!

Ξεκινήσαμε από τα προσκλητήρια.
Πήγαμε λοιπόν με τον καλό μου σε χαρτοπωλείο και αγοράσαμε όμορφο χαρτί. Ζητήσαμε από τον ευγενικό κύριο να μας το κόψει σε μέγεθος Α4, κατεβάσαμε όμορφες γραμματοσειρές από το Ίντερνετ και τα εκτυπώσαμε σε λαδοπράσινο χρώμα στον εκτυπωτή μας. Τα τσακίσαμε σε τρίπτυχα, δέσαμε και ασορτί κορδελάκια και έτοιμα τα προσκλητήρια!



Η όλη διαδικασία του «χειροποίητου γάμου» έχει πολλή πλάκα, αλλά είναι πολύ χρονοβόρα. Και μιας και έχω ακόμα να φτιάξω τις μπομπονιέρες, την τρέσα του νυφικού μου, τα στέφανά μας, τα απαραίτητα για τον στολισμό των τραπεζιών και ένα εκατομμύριο άλλα πράγματα, κάπου εδώ θα σας αποχαιρετήσω για το καλοκαίρι. Θα τα ξαναπούμε από Σεπτέμβρη, που θα είμαι πια μια κυρία, με λεπτομερείς αναρτήσεις από όλες τις κατασκευές του γάμου. Προς το παρόν σας τις φυλάω για έκπληξη!!!
Πολλά φιλιά και καλό καλοκαίρι σε όλους σας. Και αν τυχόν βρεθείτε στην Κύπρο γύρω στις 19 Σεπτεμβρίου, κοπιάστε!!!

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Αλλαγή φρουράς και αξιαγάπητο βραβείο!

Με κάθε αλλαγή σεζόν, όλος ο καλός ο κόσμος στρώνει ή ξεστρώνει τα χαλιά, αλλάζει τα καλοκαιρινά με τα χειμερινά ρούχα, βάζει και βγάζει βαπόνες και λεβάντες για τον σκόρο, άντε και στο τσακίρ κέφι κρύβει μπότες και αρβυλάκια και ξεθάβει πέδιλα και σαγιονάρες. Στη δική μου την περίπτωση όμως, πρέπει να γίνει και μία άλλη αλλαγή. Πρέπει να αλλάξω και τσάντες! Γιατί βλέπετε, ο καλόγερος στον οποίο τις έχω κρεμασμένες, κοντεύει να αγιάσει ο άνθρωπος από το βάρος, έτσι του φορτώνω μόνο τις μισές, ενώ τις άλλες μισές τις κρύβω σε ένα μπαουλάκι.
Κατά τη φετινή αλλαγή φρουράς τράβηξα μερικές φωτογραφίες από τσάντες που έφτιαξα η ίδια και που ήθελα να σας τις δείξω.

Τσάντες με βελονάκι.

Καλοκαιρινή, μικρή και ανάλαφρη, στο αγαπημένο μου χρώμα. Το σχέδιο του motif είναι από το βιβλίο “Cendrine, Mes Sacs au Crochet” της Cendrine Armani.


Επίσης καλοκαιρινή, πλεγμένη με χοντρό κορδόνι (από τα αγαπημένα μου υλικά για τσάντες). Χωράει τα άπειρα και με έχει εξυπηρετήσει δεκάδες φορές. Το μειονέκτημα είναι το λεπτό κορδόνι από το οποίο κρέμεται, το οποίο «κόβει» τον ώμο όταν την παραγεμίζω.



Χειμερινή, με σχέδιο τύπου Longchamp, μόνο που εγώ προσέθεσα και μερικά λουλουδάκια για πιο πολλή τσαχπινιά. Τα χερούλια έχουν μέσα περασμένο καλώδιο (μην με ρωτήσετε από πού), για να κρατάνε το σχήμα τους και να μην ξεχειλώνουν.



Τσάντα με μακραμέ.

Και πάλι με το αγαπημένο μου κορδόνι, αυτή τη φορά με την τεχνική του μακραμέ. Μετά από εκατοντάδες κόμπους μεταξύ ογδόντα περίπου κορδονιών προέκυψε η τσάντα που βλέπετε, που είναι από τις πιο αγαπημένες καλοκαιρινές μου!





Τσάντες με ύφασμα.

Χειμερινή, από μπορντό κοτλέ, ραμμένη εξολοκλήρου στο χέρι γιατί τότε δεν είχα ακόμα ραπτομηχανή. Το σχέδιο είναι αναπαραγωγή κάποιας τσάντας από δερματίνη που είχα αγοράσει και με είχε βολέψει πάρα πολύ λόγω των πολλών θηκών που είχε. Έτσι, όταν μου χάλασε, ξήλωσα τα φερμουάρ και τις αγκράφες και τα χρησιμοποίησα για να φτιάξω μια ίδια.









Καλοκαιρινή, με την τεχνική patchwork. Με είχε πιάσει μια μανία κάποτε και ήθελα να φτιάξω ένα αμερικάνικο quilt (ραμμένο στο χέρι). Ευτυχώς ξεκίνησα από την τσάντα που είχε λίγα κομμάτια, γιατί το quilt θα έμπαινε στην κατηγορία των “prοjects που βαριέμαι να τελειώσω”.





Παντός καιρού, από το ύφασμα που περίσσεψε από την κουρτίνα του σαλονιού μας. Το χερούλι είναι από μια παλιά ζώνη που δεν μου κάνει πια γιατί.... μπήκε στο πλύσιμο (λέμε τώρα!). Την χρησιμοποιώ για να μεταφέρω στη δουλειά το ταπεράκι μου!



Τελειώνοντας τη μεγαλύτερη μου ανάρτηση ever, θέλω να ευχαριστήσω την
Εύα τη Δημιουργία, τη Γαστερόπληγα και το Πλεκτό Εγκώμιο για την απονομή του «Βραβείου αξιαγάπητου blog». Κορίτσια, ευχαριστώ πολύ για την τιμή!!!!!
Το απονέμω με τη σειρά μου σε όλα τα blogs που παρακολουθώ, γιατί γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο τα παρακολουθώ! Επειδή είναι αξιαγάπητα!!!




Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Ασημένια καρφιτσούλα και υπαρξιακά προβλήματα...

Μια ασημένια καρφιτσούλα – λουλουδάκι. Τα πέταλα και τα φύλλα του λουλουδιού είναι φτιαγμένα με την τεχνική repousser, δηλαδή με χτύπημα του ασημιού σε μαλακό φύλλο μολύβδου, μέχρι να πάρει το επιθυμητό σχήμα.




Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου κομμάτια που «έφυγε» τώρα με την έκθεση και πολύ μου λείπει... Σιγά μην καταφέρω να το κάνω εγώ επάγγελμα αυτό! Αφού όλα μου τα κομμάτια τα αγαπάω σαν παιδιά μου! Η μόνη περίπτωση να μπορέσω να δώσω ανώδυνα ένα κομμάτι, είναι να προορίζεται ευθείς εξαρχής για άλλον. Έτσι αποστασιοποιούμαι, δεν δένομαι μαζί του και όταν μου φύγει δεν μου λείπει. Μήπως έχω κάποιο πρόβλημα γιατρέ μου?

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Δεεεεεν φταις εσύύύύύύ, η φαντασίίίίία σου τα φταίαίαίει!

Είμαι πολύ χαρούμενη και πολύ συγκινημένη ταυτόχρονα! Τα σχόλιά σας για την έκθεση ήτανε πολύ όμορφα, γεμάτα ενθουσιασμό! Ένιωσα στ’ αλήθεια ότι χαρήκατε μαζί μου! Και σαν να μην έφτανε αυτό, με γεμίσατε βραβεία και με κάνατε να φουσκώνω σαν διάνος!!! Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους πάρα πολύ και ιδιαίτερα την Αλεξάνδρα, την Αναστασία, τη Δημιουργία, τη Μαμά Βίκυ, το Πλεκτό Εγκώμιο και τη Φλώρα για την απονομή του Βραβείου Φαντασίας!!!!


Κατά την τελετή παράδοσης / παραλαβής θα πρέπει να αναφέρω 5 πράγματα που μου αρέσουν σε ό, τι καλλιτεχνικό/δημιουργικό κάνω, τι με εμπνέει να φτιάχνω χειροποίητα δώρα καθώς και να απονείμω με τη σειρά μου το βραβείο σε 5 bloggers.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε…
1. Μου αρέσει πολύ να παίρνω ευτελή, άχρηστα με την πρώτη ματιά αντικείμενα, και να τους δίνω μια δεύτερη ευκαιρία μετατρέποντάς τα σε όμορφα κοσμήματα ή διακοσμητικά. Αυτό βέβαια έχει σαν αποτέλεσμα να μοιάζει το σπίτι μου με χωματερή!!!
2. Μου αρέσει να παίζω με μαλλιά και νήματα και να μετατρέπω τη μια διάσταση σε δύο και τρείς, πλέκοντας και δένοντας κόμπους.
3. Τρελαίνομαι για τις απεριόριστες δυνατότητες που παρέχει το χαρτί. Κόψιμο, δίπλωμα, κόλλημα. Έχω άπειρα χαρτιά στο σπίτι (τα οποία τις περισσότερες φορές λυπάμαι να χρησιμοποιήσω), αλλά αυτό δεν με εμποδίζει από το να ξετρελαίνομαι όταν μπαίνω σε χαρτοπωλείο!
4. Λατρεύω τα μέταλλα, που ενώ φαίνονται σκληρά και ψυχρά, με λίγη υπομονή και αγάπη μπορούν να μαλακώσουν, να ζεσταθούν και να μετατραπούν σε όμορφα κοσμήματα.
5. Καμαρώνω όταν ο κόσμος σχολιάζει θετικά κάτι που φοράω και με κοιτάζει με θαυμασμό (καμιά φορά και με δυσπιστία), όταν λέω ότι το έφτιαξα μόνη μου (πάει, την ψώνισα!).
Με τη σειρά μου απονέμω το βραβείο στους εξής:
1. Στη
γαστερόπληγα, για την απίστευτη φαντασία και δημιουργικότητα της στην κουζίνα, την οποία θαυμάζω απεριόριστα, μιας κι εγώ σ’ αυτό τον τομέα είμαι άστα να πάνε!
2. Στη
Dorothy, για τη φαντασία στη συγγραφή και στην ικανότητά της να περιγράφει διασκεδαστικά καταστάσεις οι οποίες πραγματικά χρειάζονται πολλή φαντασία για να ειδωθούν με χιούμορ!
3. Στην
Ίζα, για τη φαντασία της στις κατασκευές της αλλά και για την ικανότητά της να βρίσκει ομορφιές στα πιο απίθανα σημεία- και πάλι κάτι που πολλές φορές απαιτεί τεράστια φαντασία!
4. Στη
Margo, για τη φαντασία με την οποία επενδύει τον όμορφο λόγο της με ταιριαστές εικόνες και μουσικές, αλλά και για τους όμορφους πίνακες της.
5. Στη Ρούλα, που η τέχνη την κάνει χαρούμενη και που αυτό φαίνεται μέσα από κάθε δημιουργία της.

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Πάει κι αυτό....

Τελείωσε λοιπόν κι η έκθεση ... Αν και κράτησε πολλές μέρες, με αποτέλεσμα όλοι όσοι εκθέταμε να κουραστούμε πολύ, η αλήθεια είναι ότι το καταευχαριστήθηκα! Ο κόσμος έδειξε ενδιαφέρον για τα κοσμηματάκια μου και είχα αρκετές παραγγελιές, πράγμα το οποίο με χαροποίησε, μιας και ήταν η πρώτη φορά που έδειχνα τη δουλειά μου στον κόσμο (οι παρόντες εξαιρούνται) και είχα μια σχετική αγωνία... Παρόλα αυτά, όλα πήγαν καλά και τώρα δουλεύω πυρετωδώς για να ετοιμάσω τα κομμάτια που μου έχουν παραγγείλει, εξ’ ου και οι απουσίες που σημειώνω στον μπλογκοχώρο... Υπόσχομαι όμως να επανέλθω δριμύτερη, μόλις ξεμπερδέψω! Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι ποτέ πριν δεν ένιωσα τόσο όμορφα δουλεύοντας τόσο πολύ! Και εδώ σας οφείλω ένα μεγάλο Ευχαριστώ, γιατί χωρίς τα θετικά σας σχόλια όλον αυτό τον καιρό, δεν ξέρω αν θα τολμούσα ποτέ να εκθέσω τα κομμάτια μου!
Ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες από τον πάγκο μου. Τα πιο πολλά κομμάτια θα τα αναγνωρίσετε, μιας και είστε οι πρώτοι που τα είδατε και τα κρίνατε... Ελπίζω να βρω και να σας δείξω φωτογραφίες και από τους υπόλοιπους εκθέτες, γιατί κάνουν όλοι εκπληκτική δουλειά και πραγματικά αξίζει να την δείτε!