“Au petit sucré”

Όταν διένυα την «μινιατουριστική» μου περίοδο, είχα ψάξει για βιβλιογραφία σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία, αλλά δεν βρήκα και πολλά πράγματα. Βρήκα όμως ένα βιβλίο στου Kauffman το οποίο αποδείχτηκε πραγματικός θησαυρός. Πρόκειται για το “Miniatures nature”, της Marie-Hélène Deguilhem, το οποίο δίνει λεπτομερείς οδηγίες για την κατασκευή βιτρινών-μινιατούρων.

Το πιο σπουδαίο είναι ότι για να φτιαχτούν οι βιτρίνες αυτές, τα μόνα εξειδικευμένα υλικά που χρειάζονται είναι το χαρτόνι μακέτας και το ξύλο από μπάλσα. Όλα τα άλλα είναι πράγματα που μπορείς να βρεις στο σπίτι, όπως χαρτί περιτυλίγματος, χαρτάκια από σοκολάτες και καραμέλες, χάντρες, κουμπιά, φουρκέτες, παραμάνες, ετικέτες από ρούχα και ένα σωρό άλλα. Όπως καταλαβαίνετε ήταν η καλύτερη μου, θα μπορούσα επιτέλους να χρησιμοποιήσω όλα αυτά τα απίθανα που μαζεύω επειδή έχω την πεποίθηση ότι κάπου θα μου χρειαστούν.

Η κατασκευή των μινιατούρων είναι πολύ διασκεδαστική, αλλά απαιτεί υπομονή και χρόνο. Έφτιαξα δύο από τις μινιατούρες που παρουσιάζει το βιβλίο και μετά βαρέθηκα, ή, όπως θέλω να το βλέπω εγώ, πέρασα σε άλλη περίοδο...
Απόψε θα σας δείξω τη μία από τις δύο μινιατούρες που έφτιαξα, ένα μικρό μαγαζάκι που πουλάει ζαχαρωτά.
Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε “au petit sucré”!

Πρώτα, η εκδοχή του βιβλίου:

Και τώρα η δικιά μου:

Η μινιατούρα έχει διαστάσεις 30x11x25 cm.

Ο μπροστινός πάγκος με τις καραμέλες, τα κέικ-κουμπιά και τα κερασάκια-χαντρούλες ροκάιγ.

Το πίσω ράφι με τις καραμέλες – χαντρούλες και τα βάζα με τις μαρμελάδες-χάντρες.

Οι καραμέλες χύμα και η μεζούρα.

Το βάζο με τα γλειφιτζούρια και ο κλόουν με τα ζαχαρωτά.

Το κουτί με τα σοκολατάκια, τα βάζα με τις καραμέλες πορτοκάλι και κεράσι και η απαραίτητη αφίσα.

Και μια γενικότερη άποψη της βιτρίνας. Οι φωτογραφίες είναι λίγο θολές λόγω του «τζαμιού» της βιτρίνας, αλλά κυρίως επειδή ο επίσημος φωτογράφος του blog λείπει εκτός Αθήνας για δουλειές :(

Δεν έχετε παράπονο.... Σας γλύκανα απόψε!

Πέντε μεγάλα σπαστικά!

Μιας και είναι Δευτέρα πρωί και είμαι έτσι κι αλλιώς στραβωμένη και μιας και η Roadartist με κάλεσε να παίξω «τα πέντε πράγματα που με εκνευρίζουν», ανταποκρίνομαι, αν και λίγο καθυστερημένα. Βλέπετε, είχα ένα μικρό πρόβλημα να τα περιορίσω στα πέντε….
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Εκνευρίζομαι πάρα πολύ που ξοδεύω καθημερινά δύο ώρες από τη ζωή μου για να πάω στη δουλειά, να γυρίσω και να παρκάρω. Κάτι που τον Δεκαπενταύγουστο το κάνω σε 25 λεπτά!

Εκνευρίζομαι με τις εξωφρενικές τιμές ενοικίασης που ζητάνε σε ορισμένες «καλές» περιοχές, για διαμερίσματα 40 χρόνων που η αγγελία λέει ότι είναι πλήρως ανακαινισμένα και στην πραγματικότητα έχουν απλά φρεσκοβαμμένους τοίχους.

Εκνευρίζομαι που για την οποιαδήποτε συναλλαγή μου με δημόσια υπηρεσία πρέπει να πάω προετοιμασμένη να φάω όλο μου το πρωινό, να εκνευριστώ και να ανεχθώ το αγενές ύφος του κάθε απάλεφτου που βαριέται να κάνει τη δουλειά του. (Επειδή όμως δεν μου αρέσει να γενικεύω, πρέπει να αναφέρω ότι την τελευταία φορά που πήγα στην εφορία πέτυχα μόνο ευγενέστατους ανθρώπους και τελείωσα ό, τι είχα να κάνω ταχύτατα).

Εκνευρίζομαι που σε αυτή τη χώρα το κάθε χαζό ξέ….λο καταφέρνει να βρει δουλειά από την οποία όχι απλά επιβιώνει αλλά πλουτίζει κιόλας, ενώ υπάρχουν τόσοι άξιοι επιστήμονες που κατέφυγαν στο εξωτερικό και περιμένουν εναγωνίως να ανοίξει κάποια θέση για να γυρίσουν, αλλά μάταια, μιας που επέλεξαν να φοράνε τα ρούχα τους…

Εκνευρίζομαι με τον σεξισμό που κατακλύζει τις τηλεοράσεις μας, όχι απλά με την ανοχή, αλλά και με την ενεργό συμμετοχή γυναικών. Βλέπε πχ τηλεπαιχνίδι τύπου «η εκδίκηση της ξανθιάς» και δελτίο καιρού του STAR. Αίσχος!

Εκνευρίζομαι…. Ούπς, πήρα φόρα!
Και τώρα που σας έφτιαξα το κέφι, καλή βδομάδα σε όλους σας!!!!

Παιχνιδάκι-ποιηματάκι!

Ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση-πρόκληση του Σκρουτζάκου, έγραψα ένα ποιηματάκι που περιέχει 10 bloggers. Παρακαλώ να επιδείξετε οικειότητα μιας και έχω να κάνω κάτι τέτοιο από το Δημοτικό! Κυρίες και κύριοι, το αριστούργημά μου:

Χτες το βράδυ ενώ κοιμόμουν,
είδα όνειρο γλυκό
βρέθηκα λέει στη Μύκονο,
με την καλή μου την Margo.

Έκανε λίγο ψυχρούλα
κι έτσι για να ζεσταθώ,
φόρεσα πουλόβερ ροζουλί,
πλεγμένο απ’ την γλυκιά Πουαντερί.

Στους ώμους έριξα ένα σάλι,
φτιαγμένο με περίσσια μαεστρία
από τα χρυσά χεράκια
της γλυκιάς Δημιουργίας

Στο λαιμό μου είχα φορέσει
κόσμημα μοναδικό
υφασμένο με μεράκι
στης Φαραώνας τον αργαλιό.

Και τα πόδια μου στολίζαν
κόκκινα φανταχτερά παπούτσια
που μου τα’ χε κάνει δώρο,
η καλή μου η Ντοροθίτσα

Πλάι μου είχα συνέχεια,
συντροφιά και συνοδεία
μια πανέμορφη κουκλίτσα
δώρο της Αναστασίας

Κι όταν έφτασε το βράδυ,
κάτσαμε στην παραλία
κι ήπιαμε γλυκό κρασάκι,
απ ‘το αμπέλι του Γιωργάκη

Διπλά είχαμε το ράδιο,
να μας παίζει μουσικές
που μας διάλεξε με αγάπη
η φανταστική Maria Jose!

Καθώς έπεφτε το βράδυ,
έπεσε μια κάποια πείνα
έτσι φάγαμε λιγάκι,
όπως εξηγεί η Μαρία

Και κοιτώντας το φεγγάρι,
ταξιδέψαμε μακριά,
σε ανθρώπους που πονάμε
και δεν ζούνε εδώ κοντά

Στείλαμε έτσι τα φιλιά μας,
μακριά στη Γερμανία
στην καλή μας τη Ματούλα
που τα λέει με παρρησία!

Και με τούτα και με κείνα
πέρασε όμορφα η βραδιά
κι όταν ξύπνησα εντέλει,
ένιωσα μια μοναξιά

Που δεν είστε εδώ κοντά μου,
παρά μόνο στα όνειρά μου
κι έτσι φτιάχνω κολιεδάκια,
για να πνίξω τα φαρμάκια!

Εκκρεμούν και τα 5 πράγματα που με εκνευρίζουν που με κάλεσε να αποκαλύψω η Roadartist. Μόλις καταφέρω να τα περιορίσω στα 5 θα επανέλθω δριμύτερη!!

Με σύρμα και πέτρες...

Πρόκειται για κοσμήματα που δεν απαιτούν ιδιαίτερες γνώσεις. Μόνο λίγο σύρμα, όμορφες πέτρες, ένα κοφτάκι και ένα πενσάκι.

Σύρμα και ημιπολύτιμες πέτρες

Ασήμι και αμέθυστος

Σύρμα

Σύρμα πλεγμένο με βελονάκι

10 Μικρά Κουσούρια!

Ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα της Πουαντερί, πρέπει να σας αποκαλύψω 10 κουσούρια μου. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα πάρα πολύ (σιγά μην έχω εγώ δέκα κουσούρια), αλλά τελικά τα κατάφερα! Ιδού λοιπόν:
Είμαι πολύ αναβλητική και αφήνω τα πάντα για την τελευταία στιγμή.

Είμαι σαβουρομαζώχτρα. Δεν πετάω ποτέ τίποτα με το σκεπτικό ότι κάποτε κάπου θα μου χρειαστεί. Μου είναι αδύνατον να ξυπνήσω πρωί και αν δεν κοιμηθώ τουλάχιστον 9 ώρες είμαι σαν ζόμπι!

Δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ πρόσωπα και ονόματα με αποτέλεσμα πολλές φορές να παρεξηγούμαι ως ακατάδεκτη και ψηλομύτα.

Όταν θυμώσω αργώ πολύ να ηρεμήσω και κρατάω μούτρα για πολύ.

Βαριέμαι πολύ τις δουλειές του σπιτιού και τις κάνω πάντα με το ζόρι.

Ξεκινάω δίαιτα κάθε Δευτέρα και σταματάω κάθε Τρίτη. Η εγκράτεια δεν είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό μου!

Λατρεύω τα πατατάκια, τα γαριδάκια και γενικώς ό, τι αλμυρό και ανθυγιεινό. Και φυσικά τις μπύρες!

Πίνω πολλούς καφέδες.

Συνεχώς γκρινιάζω για διάφορα, αλλά σπάνια κάνω κάτι για να τα αλλάξω.

Αυτά είναι τα δέκα μικρά μου κουσουράκια. Τι λέτε, θα συνεχίσετε να με παίζετε μετά απ’ αυτά?